Fevt: Bir Kelimenin Derinliğinde Kaybolan Bir Hikâye
Bir sabah, şehrin kalabalığı içinde yürürken kulağımda çalan bir kelimeyi fark ettim: fevt. Ne tuhaf, değil mi? Anlamını düşündüm bir an: “Bozulma, yok olma, kaybolma.” Hayat, bazen bir şeyleri kaybettiğimizde ya da bir şeylerin “fevt” olduğu anlarda, derin izler bırakır. Bu yazıyı yazmaya karar verdiğimde, fevt kelimesinin benim için bir anlam taşımaya başladığını fark ettim. Şimdi, sizlere bir hikâye anlatmak istiyorum. Bu hikâye, hem kaybolmanın hem de yeniden bulmanın arif olduğu bir yolculuğun öyküsüdür. Ve belki, bu kelimeyi duyduğunuzda bir şeyler canlanır, belki de içinizde kaybolan bir şeylere dair bir duygu uyanır.
Hikâye Başlıyor
Melis ve Can, yıllarca birlikte büyüdüler, aynı mahallede, aynı sokakta. Her sabah okula birlikte gider, akşamları ise hayallerini paylaşarak uyurlardı. Hayatları, her anı neşeyle dolu, basit ama bir o kadar anlamlıydı. Ama bir gün, bir şeyler değişti. Her şeyin “fevt” olmaya başladığını hissettiler.
Can, küçükken yaptığı tüm şeylerde hep çözüm odaklıydı. Bir problemle karşılaştığında hemen ne yapması gerektiğini bilir, çözüm üretir, işini bitirirdi. O gün de öyle oldu. Aniden değişen bir olay, Can’ın kendini daha farklı bir yönüyle görmesine yol açtı. Bir gece Melis’in yüzündeki derin endişeyi fark etti. Melis, Can’ın bütün hayatını anlamlandırdığı tek şeyin iş olduğunu düşünüyordu ama artık Melis için bu yetmiyordu. Zihnindeki belirsizlikle baş etmek, bir çözüm önerisi aramak, Melis’i yavaşça daha yalnız ve uzaklaştırıyordu.
Melis, ilişkisinin “fevt” olduğunu, yani kaybolduğunu hissediyordu. Huzursuz, kaybolmuş, uzaklaşmış bir haldeydi. Can ise çözüm arıyordu, ama Melis’in içinde büyüyen duyguları görememişti. Kadınların duygusal bakış açıları, bazen erkeklerin analitik düşüncelerinin önüne geçebilir. Melis, yalnızca bir çözüm değil, bir anlayış arıyordu. Onun ihtiyacı olan şey, duygularının değerli olduğunu hissedebileceği bir yerdi.
Bir Çıkmaz
Bir hafta sonra, Melis Can’a bir mektup bıraktı. Mektubunda şunları yazmıştı: “Hayatımızda birbirimize her şey söyledik, ama birbirimizi anlamadık. Fevt olmak ne demek biliyor musun? Beni anlamadığın zaman, ben kaybolurum. Gerçekten kaybolurum. Bu noktada, her şey bizim için bitti gibi geliyor.”
Can, o an mektubu okurken sanki kalbi bir yük taşır gibi hissetti. Melis’in duygusal dünyasında “fevt” kelimesi, kaybolmuşluk anlamına geliyordu. Ama Can için, çözüm her zaman netti; sadece iletişim kurmaları, açıkça konuşmaları yeterli olacaktı. Oysa Melis için, bu anın ne kadar ağır olduğu, bir çözüm önerisinden çok daha derindi. Melis, Can’a içindeki duyguları anlatmaya çalışırken, Can her defasında onları çözmeye çalıştı. Ama bazen, çözüm yerine duyulmak, anlaşılmak ve değerli hissetmek gerekiyordu.
Melis’in Yolculuğu
Melis, kendini kaybolmuş hissettiği bir dönemde, yalnızca dış dünyadan değil, içsel dünyasından da uzaklaşmıştı. Fevt olan şey sadece ilişki değil, bir anlamda Melis’in kendisi de kayboluyordu. Ancak zamanla, bir gün yalnız başına yürürken bu kaybolmuşluğun bir fırsata dönüşebileceğini fark etti. Duygularını anlamak, onları kabul etmek ve yalnızca başkalarından değil, kendisinden de onay almak gerekiyordu. Fevt, kaybolmanın acısıydı ama aynı zamanda yeniden doğuştu.
Bir sabah, Melis eski anılarını hatırlarken, Can’ın da ona bir şeyler fark ettirmeye başladığını düşündü. Herkesin duygusal ihtiyaçları farklıdır; kadınlar ilişkilerde bazen sadece duyulmak isterken, erkekler bazen bir çözüm üretmeye çalışabilir. Bir ilişkiyi onarmanın yolu, bazen sadece dinlemek ve birbirinin dünyasına saygı duymaktan geçer. Melis, sonunda fevtin kaybolmuşluk değil, yeniden anlam bulma olduğunu anladı.
Can’ın Farkındalığı
Melis, içsel yolculuğunu tamamladıktan sonra, Can’a bir mesaj yazdı: “Bunu birlikte aşacağımızı hissediyorum. Ben kaybolmamıştım, sadece anlam arıyordum. Şimdi yeniden buradayım.” Can, bu mesajı okuduğunda sadece bir çözüm bulmaya çalışmak değil, Melis’i anlamanın ne kadar önemli olduğunu fark etti. Gerçekten, “fevt” olmak, bazen bir ilişkiyi kaybetmek değil, birbirini anlamaya çalışmanın eksikliğiyle ilgili bir boşluktu. Can, içsel farkındalığa adım atarak, çözüm önerilerinin ötesine geçmeye başladı.
Söz Sizde
Fevt, kaybolmak ve kaybolduğunda yeniden bulmak arasında ince bir çizgidir. Melis ve Can’ın hikâyesi, belki de çoğumuzun hayatında yaşadığı bir durumun yansıması. Bir ilişkinin sonlanması, ya da birinin içsel olarak kaybolmuş hissetmesi… Bunlar hepimizin yaşadığı, ancak anlam bulmakta zorlandığımız anlar olabilir.
Sizce, kaybolduğumuzda kendimizi bulmak için ne yapmalıyız? Bir ilişkide çözüm odaklı olmak mı, yoksa duygusal bağları yeniden kurmak mı daha önemli? Yorumlarınızı bekliyorum!